pantsik

Erev0s έγραψε: Επειδή όμως αυτά τα 4,5 δολάρια είναι όπως είπα εκτός πονταρισμάτων, το κόστος του νικητή είναι μόνο 0,5 δολάριο. Η διαφορά εδώ είναι πως τα 2,25 δολάρια έχουν πονταριστεί από κάποιους παίκτες και αν δεν υπήρχε καζίνο (σε ένα φιλικό παιχνίδι για παράδειγμα) θα τα κέρδιζε ο νικητής. Δηλαδή ενώ το καζίνο σε αυτό το παράδειγμα βγάζει περισσότερα από το SnG, το κόστος του νικητή είναι μικρότερο στο SnG.

Erev0s έγραψε: Συμφωνώ. Τα παραδείγματα που γράφεις είναι ανάλογα με τα δικά μου με τη διαφορά πως χρησιμοποιείς τραπέζια των 9 αντί των 10 παικτών. Κατά τ' άλλα το επιχείρημά μου παραμένει. HULK δεν είπα πως κακώς πληρώνουμε rakes στο καζίνο. Είπα ότι ο "φόρος" των cash είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των SnGs. foustouki εσύ τι ρόλο παίζεις στη συζήτηση;;; Δεν καταλαβαίνεις τι λέω, αλλά είσαι σίγουρος πως κάνω λάθος και επιπλεόν γλύφεις συνέχεια τον EreV0s.

Για να το θέσω λίγο διαφορετικά: Τα εισητήρια εισόδου στα SnGs είναι ΕΚΤΟΣ συναγωνισμού των παικτών, δηλαδή δεν ποντάρονται. Τα rakes των cash games όμως αφαιρούνται από τα χρήματα που οι παίκτες ποντάρουν και άρα αν δεν υπήρχε καζίνο θα τα κέρδιζε κάποιος παίκτης.

Erev0s έγραψε: Εδώ κάνεις λάθος. Ο παίκτης που κέρδισε τα 50$ πλήρωσε στο καζίνο 2.5$ και πήρε τα υπόλοιπα 47.5$. Αν αυτά τα 2.5$ αν δεν τα έπαιρνε το καζίνο θα τα έπαιρνε ο ίδιος. Ενώ στην περίπτωση του SnG πληρώνει μόνο 0.5$, δηλαδή 5 φορές λιγότερα.

Erev0s έγραψε: Δεν ήξερα ότι υπάρχει μέγιστο όριο στα rakes, αλλά και πάλι δεν αλλάζει κάτι στα παραδείγματά μου εφόσον μιλάμε για μικρά στοιχήματα. Π.χ. στο 1ο παράδειγμα το εισητήριο συμμετοχής στο SnG σε ένα παιχνίδι των 5$ είναι 0.5$. Ενώ σε ένα cash game που 10 παίκτες έχουν μπροστά τους 5$ ο καθένας και πάνε όλοι all-in, το rake που θα πληρώσει ο νικητής θα είναι 2.5$ ή μήπως όχι;

Ποιο από τα δύο προτιμάτε να παίζετε; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του καθενός; Προσωπικά προτιμώ τα απλά SnGs (έπαθλα 50/30/20) γιατί έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον. Υπάρχει ένας στόχος από την αρχή του παιχνιδιού που όσο μένεις μέσα σε αυτό τόσο τον βλέπεις σιγά σιγά να εκπληρώνεται. Στο τέλος οι καλύτεροι (και τυχαιρότεροι) ανταμείβονται με κάποιο έπαθλο, σαν το χρυσό - αργυρό - χάλκινο μετάλλιο του αθλητισμού και αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό. Αντίθετα στα cash games βαριέμαι αφόρητα. Ο μόνος στόχος τους είναι να βγάλεις χρήματα. Αλλά δεν μπορώ να διασκεδάσω από το παιχνίδι αυτό καθ' αυτό, γιατί το κάθε hand είναι ανεξάρτητο από τα προηγούμενα. Εκτός κι αν κάποιοι διασκεδάζουν το κάθε hand στο οποίο συμμετέχουν. Μια δεύτερη διαφορά είναι στη στρατηγική των δύο παιχνιδιών. Στα cash games η στρατηγική περιορίζεται στο κάθε hand ξεχωριστά. Το βάρος όμως που πρέπει να δίνεται σε κάθε hand στο οποίο συμμετέχουμε είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των SnGs γιατί το βάθος της stack μας στα cash games είναι πολύ μεγαλύτερο από τα αρχικά πονταρίσματα. Έτσι το πόσο καλά παίζει ένας παίκτης ένα συγκεκριμένο hand έχει μεγάλη επίπτωση στο πόσα χρήματα θα κερδίσει ή θα χάσει από αυτό. Αντίθετα στα SnGs δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο ο τρόπος που παίζουμε το κάθε ξεχωριστό hand, όσο η μακροπρόθεσμη στρατηγική μας για να βρεθούμε μέσα στα έπαθλα. Όσον αφορά τα rakes στον κάθε τύπο παιχνιδιού έχω σκεφτεί τα παρακάτω: Καταρχήν το τυπικό rake (=εισητήριο εισόδου) σε ένα SnG είναι το 10% του αρχικού μας στοιχήματος, ενώ σε ένα cash game είναι περίπου 5% και το πληρώνει μόνο αυτός που κερδίζει το κάθε χέρι. Τα ποσοστά αυτά όμως δεν είναι μεταξύ τους συγκρίσιμα γιατί επιβαρύνουν διαφορετικά πράγματα. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω αυτό με κάποια παραδείγματα: Έστω ένα SnG όπου αυτός που μένει τελευταίος κερδίζει όλα τα χρήματα (winner takes all). Ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις στα stacks των παικτών διαμέσω του παιχνιδιού, ο νικητής θα πληρώσει σταθερό φόρο το 10% επί του αρχικού του στοιχήματος και θα κερδίσει το σύνολο των χρημάτων που αντιστοιχούν οι μάρκες όλων των υπολοίπων παικτών. Έστω τώρα ένα cash game στο οποίο τρελαίνονται οι παίκτες και πάνε όλοι all-in από το πρώτο hand. Ο νικητής αυτού του hand θα πληρώσει φόρο το 5% του stack ΤΟΥ ΚΑΘΕ παίκτη που συμμετείχε στο hand, δηλαδή για τραπέζι των 10 παικτών θα πληρώσει φόρο το 50% επί του αρχικού του στοιχήματος. Και αν αυτό σας φαίνεται ήδη πολύ, είναι ο μικρότερος δυνατός φόρος που μπορεί να πληρώσει για να ξεκοκαλίσει το τραπέζι γιατί δεν υπήρξαν καθόλου διακυμάνσεις στα stacks των παικτών. Δείτε το παρακάτω παράδειγμα για ένα παιχνίδι ακραίων διακυμάνσεων: Πάλι σε cash game έχουμε μόνο 2 παίκτες που συμμετέχουν, οι οποίοι στοιχηματίζουν σε κάθε χέρι ένα ποσό Χ ο καθένας. Το κάθε χέρι το κερδίζουν εναλλάξ μία ο ένας παίκτης και μία ο άλλος. Έτσι στο πρώτο χέρι ο νικητής θα πληρώσει φόρο 5% επί 2Χ και άρα θα έχει καθαρό κέρδος 90% επί Χ. Στο επόμενο χέρι τον ίδιο φόρο θα πληρώσει ο άλλος παίκτης κ.ο.κ. Αν συνεχιστεί αυτό για αρκετό χρόνο στο τέλος και οι δύο παίκτες θα φαληρήσουν, παρόλο που ήρθαν ισοπαλία στις αναμετρήσεις τους! Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι συμφαίρει πολύ περισσότερο από πλευράς rakes να παίζει κανείς SnGs παρά cash games. Αν κάποιος έχει αντίθετη γνώμη ας την γράψει.

Πολύ διαφωτιστικό το άρθρο που έστειλες. Για κάποιους που με ρώτησαν πόσα χέρια έχω παίξει σε DONs, είναι καμιά 20αριά μόνο, και αυτά όταν ακόμα δεν ήξερα πολλά πράγματα για το πόκερ.

Έχω συμμετάσχει κι εγώ με επιτυχία (ή αποτυχία) περίπου 50%. Αφού όμως σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις το ποσοστό επιτυχίας ενός καλού παίκτη είναι γύρω στο 55% γιατί ορισμένοι στην αρχή αυτού του thread ισχυρίζονται πως τα DONs είναι "εύκολα χρήματα"; Έχετε μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας ή απλώς τα παραλέτε;

Όποιος λέει να πάμε all-in απλά δεν έχει ιδέα από πόκερ. Ειδικά ο ntipappas που τη λέει και στους υπόλοιπους είναι μεγάλος βλαξ. Για τους υπόλοιπους, μην ξεχνάτε ότι ο Νο 3 έκανε ήδη bet στο flop οπότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επαναλάβει το bet αντί για εμάς και στο turn, ίσως μάλιστα να το αυξήσει και αρκετά. Οπότε δεν χρειάζεται να δείξουμε δύναμη ακόμα. Συμφωνώ με το παίξιμο του clickys για check / call και heavy bet στο river. Σαν δεύτερη επιλογή θα διάλεγα αυτή του drakesin.

Μη χαίρεστε. Η συνέχεια αυτής της ιστορίας είναι ότι ο maniac κράταγε 88!

Εγώ θα το θέσω κάπως διαφορετικά: αν σε οποιαδήποτε φάση της παρτίδας, χωρίς να ανοίξει Τ J Q K A στο turn ή στο river, ο αντίπαλος πάει all-in τότε εμείς τι κάνουμε;;; Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα να πάω πάσο. Οπότε με αυτό το δεδομένο προσπαθώ να βγάλω όσο το δυνατόν περισσότερα ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που δεν κρατάει AK, που τότε θα τα χάσω μάλλον όλα. Όπως είπε κι ο cassanoroma πιο πάνω, με slow play διακινδυνεύουμε πολύ να ανοίξει ένα από τα παραπάνω scary cards και να μας κόψει τον αέρα, οπότε μπορεί να χάσουμε ακόμα και από μπλόφα αν κάνει ένα πολύ μεγάλο ποντάρισμα. Οπότε ένα καλό re-raise μας εξασφαλίζει ή ότι έχει το pot μέσα εκείνη τη στιγμή ή ένα ριψοκίνδυνο call από τον αντίπαλο που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βελτιώσει κι άλλο το set ή τα ζευγάρια του.

Ο Νικάκης κάνει λάθος να πιστεύει πως με ένα μεγάλο bet χτίζει το pot. Θα πάει πάσο και θα πάρουμε ένα μικρό ποτ με ένα φύλλο που είχε πολύ καλή προοπτική για να το συνεχίσουμε. Εγώ θα έκανα ένα μικρό bet και για έναν λόγο παραπάνω: να νομίσει πιθανόν ο αντίπαλος ότι μπλοφάρω και πάω να τον διώξω με μικρό κόστος. Αν με κάνει raise τότε κάνω call και ξαναποντάρω χοντρά στο river.

Τι εννοείς τα έχω μπερδέψει; Ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω το πόκερ από το σκάκι; Έφερα το παράδειγμα του σκακιού για να δείξω πως ένας επαγγελματίας παίκτης του πόκερ δεν μπορεί να ξεχωρίσει από έναν ερασιτέχνη εντός μερικών hands. Ακόμα κι αν κάνει κάποιες ποιοτικές κινήσεις το αποτέλεσμα τους είναι αμφίβολο. Μπορεί να ελπίζει ότι θα ξεχωρίσει μόνο μακροπρόθεσμα και αυτό εφόσον είναι πραγματικά καλός. Γιατί είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι πολλοί από τους επαγγλματίες παίκτες πόκερ έχουν βαφτιστεί "επαγγελματίες" απλώς επειδή είχαν την τύχη να κερδίσουν μερικά πολύ μεγάλα έπαθλα.

** Αυτό το θέμα ασχολείται με το άρθρο: Ίλαρυ "Ziigmund" Σαχάμις- "Είμαι ο χειρότερος παίχτης στο $500/$1000 NL Holdem" ** Δεν ξέρω πως έχει εξελιχθεί τώρα, πάντως όταν τον έβλεπα πρόπερσι στο HSP no limit holdem έπαιζε σαν βρεγμένη γάτα. Το αντίθετο ακριβώς από αυτό που περιγράφει το άρθρο.

Ξέρει κανείς που περίπου βρίσκεται ο Dwan συνολικά σε ισοζύγιο στην καριέρα του; Νομίζω πως το super aggresive παιχνίδι του τελικά θα τον καταστρέψει.

Πολύ τύχη είχε αδερφάκι μου

** Αυτό το θέμα ασχολείται με το άρθρο: Το τρίτο επεισόδιο του Face The Ace - βίντεο ** Έχω να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις και θα ήθελα να διαβάσω και τις σκέψεις άλλων αναγνωστών. Για τους κανόνες του παιχνιδιού εντός του τηλεοπτικού σόου: Ο παίκτης έχει δύο κρίσιμες αποφάσεις να πάρει εκτός πόκερ: Η πρώτη, εφόσον κερδίσει τις 40Κ, αν θα συνεχίσει για τις 200Κ και η δεύτερη, εφόσον κερδίσει τις 200Κ αν θα συνεχίσει για το 1Μ. Και οι δύο του αποφάσεις πρέπει να είναι καταφατικές εφόσον η πιθανότητα που δίνει στον εαυτό του να βγει νικητής σε κάθε μονομαχία είναι μεγαλύτερη από 1/5. Επειδή ο οποιοσδήποτε παίκτης πόκερ γνωρίζει έστω και τα βασικά της στρατηγικής του παιχνιδιού έχει μεγαλύτερη πιθανότητα από 1/5 να κερδίσει, πιστεύω πως όλοι θα πρέπει να ζητούν να παίξουν μέχρι τέλους. Εκτός και αν οι οικονομικές τους ανάγκες είναι τέτοιες που τα 40Κ ή τα 200Κ είναι ποσά που τα έχουν μεγάλη ανάγκη, οπότε τότε ίσως δεν αξίζει το ρίσκο. Για την ψυχολογία του παίκτη: Με τον Ferguson ήταν ψύχραιμος και δεν έδωσε στοιχεία. Με τον Gordon όμως που το στοίχημα ανέβηκε στις 200Κ αγχώθηκε και ήταν εύκολο να τον διαβάσει ο pro. Έπρεπε από την αρχή να προσπαθήσει να παραμείνει λιγομίλητος και μετρημένος, ειδικά εντός της δράσης του παιχνιδιού και όχι να προσπαθεί να κάνει φιγούρα για το πόσο καλός παίκτης είναι γιατί πραγματικά δεν ήταν. Σε τρεις περιπτώσεις που κράταγε άσσο και ο αντίπαλος πήγε all-in, με μικρό λόγο low stack προς big blind, το σκεφτόταν σαν να είχε μια δύσκολη απόφαση να πάρει, την πρώτη πήγε πάσσο(!) ενώ τις 2 επόμενες συμφώνησε με βαριά καρδιά. Αυτό δείχνει ελλειπή κατανόση της στρατηγικής του heads up play. Παρ' όλα αυτά κατάφερε να κερδίσει τον πρωταθλητή του heads up για το 2008! Αυτό κατά την γνώμη μου δείχνει πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η τύχη στο πόκερ. Φανταστείτε κατ' αναλογία τι πιθανότητες θα είχε ένας τυχαίος ερασιτέχνης σκακιστής να κερδίσει σε ένα ματς τον Κασπάροβ.