Προφανώς υποκλίνομαι στον παίχτη Δέδε και το λέω εξ αρχής για να μη πέσετε να με φάτε. Προφανώς και δε θα δω ποτέ, ούτε στον ύπνο μου, τις επιτυχίες του. Προφανώς και τον ζηλεύω, με την καλή έννοια. Επιτρέψτε μου, όμως, να διαφωνώ με το ύφος των λεγομένων του και με το κατά πόσο αυτό αποτελεί σωστό παράδειγμα για ένα νέο παιδί που διαβάζει την συνέντευξη. Δεν αναφέρομαι στον δημοσιογράφο αφού δουλειά του είναι να μεταφέρει τα όσα λέει ο Πάρης. Αναφέρομαι σε ατάκες του στυλ "έφαγα 60.000 σε δυο μήνες" κτλ. Υπάρχουν παιδιά επίσης πολύ πετυχημένα με πιο σεμνό προφίλ. Απλά το αναφέρω χωρίς ίχνος εμπάθειας προς τον Πάρη Δέδε.